ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΡΕΜΙΑΣ, ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Παρατηρούμε ότι τα 2 τελευταία χρόνια η κυβέρνηση με την στήριξη της ΕΕ και του ΔΝΤ εφαρμόζουν μία πολιτική η οποία δυσκολεύει όλο και περισσότερο τη ζωή του μέσου Έλληνα εργαζόμενου. Εφαρμόζοντας μέτρα όπως οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης και οι περικοπές των κρατικών δαπανών στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας, η κυβέρνηση κατάφερε να αναιρέσει όλα τα κεκτημένα του λαϊκού κινήματος των τελευταίων δεκαετιών. Παρά τα αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων, που εφαρμόζονταν όλο αυτό το διάστημα το ελληνικό χρέος εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται μη εξυπηρετήσιμο και να αναγγέλλονται συνεχώς νέα μέτρα που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, δηλαδή την φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας.

Η εφαρμογή όλων αυτών των μέτρων, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε τέτοια λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση όπου αρκετές φορές αυτή οδήγησε σε σκληρά πολιτικά γεγονότα στο πεδίο του δρόμου (κίνημα πλατειών, απεργιακές κινητοποιήσεις κ.α) τα οποία κατάφερναν με ένα τρόπο να προκαλούν κοινωνική αναταραχή και ως ένα βαθμό να δημιουργούν τριγμούς στο πολιτικό σύστημα και να το αποσταθεροποιούν. Όλες αυτές οι κινήσεις αγανάκτησης του κόσμου έδειξαν ότι οι εκφραστές αυτής της πολιτικής δεν έχουν πλέον καμία νομιμοποίηση σε επίπεδο κοινωνίας. Με άλλα λόγια όλοι αυτοί που από τη μία πετούσαν αντιμνημονιακές κορώνες (ΝΔ, ΛΑΟΣ, Ντόρα κ.λ.) για να κερδίσουν τις εντυπώσεις, αλλά από την άλλη ψήφιζαν υπέρ στην καταδίκη των επόμενων γενεών της χώρας, έχασαν όπως ήταν επόμενο, την εμπιστοσύνη του κόσμου.

            Ακριβώς λοιπόν επειδή η κυβέρνηση αυτή την στιγμή δεν έχει καμία νομιμοποίηση από τον κόσμο να συνεχίσει την ίδια πολιτική, καθώς το πολιτικό κόστος που θα είχε αν το έκανε θα ήταν τέτοιο που θα οδηγούσε σε εξεγερσιακά φαινόμενα, έχουν κληθεί οι βουλευτικές εκλογές τις 6^ης Μάη. Στόχων αυτών, που τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται από την ασκούμενη πολιτική, είναι η σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος και η ανάδειξη ενός νέου πολιτικού εκφραστή αυτών των συμφερόντων σε κυβέρνηση. Δηλαδή η εκλογή ενός κόμματος που να μπορεί να φέρει τα επόμενα μνημόνια με τους λιγότερους δυνατούς τριγμούς σε επίπεδο κοινωνίας.

            Όπως ήταν φυσικό, η αυταρχική επιβολή όλων των πακέτων μέτρων που πέρασε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια παρά τις λαϊκές αντιστάσεις, προκάλεσαν απίστευτα μεγάλη φθορά στην εικόνα του και για αυτό φαίνεται τόσο πεσμένο από άποψη ποσοστών στις επερχόμενες εκλογές. Η ΝΔ από την άλλη, παρά το γεγονός ότι ψήφισε και αυτή με τη σειρά της «ναι» σε όλα τα παραπάνω μέτρα, δείχνει να καταφέρνει να κρατιέται πιο ψηλά από το ΠΑΣΟΚ στα εκλογικά της ποσοστά, παίζοντας με έντεχνο τρόπο ένα λαϊκίστικο παιχνίδι δημιουργίας εντυπώσεων και έτσι δεν χρεώνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό το ότι στήριζε και θα στηρίζει την ήδη εφαρμοζόμενη πολιτική. Παρ’ όλα αυτά κανένα από τα δύο κόμματα δεν δείχνει ικανό αυτή τη στιγμή να κερδίσει την αυτοδυναμία στις εκλογές (πολύ πιθανό να μην σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση ούτε σε περίπτωση συνεργασίας τους). Αποτέλεσμα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ήταν να προκληθούν φθορές και στο εσωτερικό τους οι οποίες οδήγησαν στην δημιουργία μικρομάγαζων από «διαφωνούντες» ΠΑΣΟΚους και Νεοδημοκράτες (βλέπε Ντόρα, Κουβέλη, Καμμένο, Κατσέλη κ.λ.). Η δημιουργία αυτών των μικρομάγαζων είναι ξεκάθαρα μια προσπάθεια ενσωμάτωσης των απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από το ισχύον πολιτικό σύστημα, γύρω από μια ίδια επί της ουσίας πολιτική κατεύθυνση καθώς όλα αυτά τα κόμματα δεν διαχωρίζονται σε κανένα βαθμό από την πολιτική των μητρικών τους κομμάτων, πέρα από τις αντιμνημονιακές κορώνες που μπορεί να βγάζουν για να αιτιολογήσουν επί ης ουσίας την ίδια τους την ύπαρξη και την διάσπαση από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.

            Ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής το οποίο θα επικαθορίσει και σε μεγάλο βαθμό, κατά την γνώμη μας, την συνέχεια σε κεντρικοπολιτικό επίπεδο είναι η σύγχυση που έχει προκληθεί στον κόσμο, κυρίαρχα από το γεγονός ότι έπεσαν οι μάσκες του δικομματισμού και φάνηκε ξεκάθαρα ότι ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και όποιος άλλος κολαούζος τους, δεν είναι τα λαϊκά κόμματα που εκφράζουν την βούληση του κόσμου. Η σύγχυση αυτή σε συνδυασμό με το πρόβλημα της φτώχειας και της περιθωριοποίησης μεγάλων κομματιών της κοινωνίας, κυρίως αυτά των μεταναστών, έχουν δώσει την ευκαιρία και στα κοπρόσκυλα της άκρας δεξιάς και της Χρυσής Αυγής να παίξουν το ρόλο του αυτόκλητου προστάτη των κατοίκων αυτών των περιοχών που αντιμετωπίζουν πιο έντονα αυτά τα προβλήματα. Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιώντας πρακτικές τύπου «σκούπα σε μετανάστες και ανθέλληνες», ποντάροντας στην τρομοκράτηση και το φόβο του κόσμου έχει καταφέρει να αυξήσει αρκετά τα ποσοστά της σε βαθμό που να μπορεί να μπει στη βουλή.

            Σχετικά με την αριστερά, ο ρόλος που διαδραμάτισε στα πολιτικά δρόμενα των τελευταίων 2 χρόνων ήταν λειψός και αναντίστοιχος της συγκυρίας για ακόμα μια φορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διαρκή επίκληση στην ενότητα και μόνον και το ΚΚΕ με την συνεχή ιδεολογική επίκληση στη λαϊκή εξουσία-λαϊκή οικονομία χωρίς να δίνει λύση στα καθημερινά προβλήματα του κόσμου, δεν κατάφεραν σε κανένα βαθμό να φέρουν το λαϊκό κίνημα σε θέση ισχύος απέναντι σε αυτά που ετοιμάζουν και να θέσουν αναχώματα και αντιστάσεις. Ωστόσο η λαϊκή δυσαρέσκεια οδήγησε αρκετά μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας να στραφούν προς την αριστερά, περισσότερο ως κίνηση διαμαρτυρίας παρά ως συνειδητή επιλογή, ανεβάζοντας τα ποσοστά του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Το άσχημο για την επίσημη αριστερά είναι σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο εξακολουθεί να επιβεβαιώνεται από την ίδια την ήττα του λαϊκού κινήματος και όχι από την ανάκαμψή του.

            Εμείς από τη μεριά μας, πιστεύουμε ότι οι εκλογές δεν θα πρέπει να είναι αυτές που θα εκτονώσουν και να καταλαγιάσουν την οργή του κόσμου, αλλά θα πρέπει ο κόσμος να μείνει στον αγώνα και να βάλει τους όρους για την ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο επίπεδο του δρόμου με μαζικό λαϊκό κίνημα.